προκατασύρω

Α

1. σύρω καταγής προηγουμένως

2. διαρπάζω, ερημώνω προηγουμένως («προκατασύραντες τὴν χώραν», Πολ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + κατασύρω «σέρνω στο έδαφος, λεηλατώ, αφανίζω»].